Far Cry 5 یک بازی بزرگ، غنی، پر باگ، زیبا، بیشتر مواقع کم‌هوش و تا حدود خوبی دوست‌داشتنی استحال و هوای داستان بازی کمی من را یاد Just Cause 3 و آن حکومت دیکتاتوری‌اش انداخت که باید آثار پروپاگاندای حکومت را از شهرها و خیابان‌ها پاک می‌کردیم. گرچه فارکرای الهامات مستقیمی از مسائل روز دنیا در این شماره گرفته و حتی گاه و بیگاه دیالوگ‌هایی می‌شنویم که نمی‌توانیم یاد اشخاص خاصی در رأس قدرت‌های دنیا نیفتیم، اما طرف منفی داستان بازی اینجا است که این چهار خواهر و برادر بیش از حد شبیه هم هستند.

استودیو سازنده:

یوبیسافت همانطور که از سری Assassin’s Creed در طول ده سال گذشته انواع و اقسام ان را تهیه کرد، با مجموعه‌ی Far Cry هم تقریبا همچین کاری کرده است. دو مجموعه‌ای که نسخه‌های اولیه‌شان از بهترین‌ها در سبک خودشان بودند و ایده‌های تازه‌ی زیادی به دنیای بازی‌های ویدیویی هدیه کردند. اما تعداد نسخه‌های منتشر شده از آن‌ها با میزان محبوبیتشان رابطه‌ی مستقیم داشت و کیفیت آن‌ها، رابطه‌ی معکوس. یوبیسافت در این یکی دو سال گذشته به خود آمده و نتیجه‌ی این تغییر سیاست را در جدیدترین بازی آن‌ها می‌بینیم. فارکرای 5 صرفا یک فارکرای دیگر نیست. حرف‌های جدیدی برای گفتن دارد و شاید کمی لکنت داشته باشد، اما پای حرفش که بشینید چیزهای خوبی دستگیرتان می‌شود. مثلا مرحله‌ی افتتاحیه‌ی بازی بهترین مرحله‌ی آغازین در کل سری است. در نیم ساعت اول به خودتان می‌گویید «یعنی این فارکرایه؟» اما در ساعت بیستم در حال دنبال کردن یک گوزن برای کشتن آن بدون استفاده از گلوله هستید تا پوست آسیب‌نخورده‌اش را برای کسی ببرید. هسته‌ی بازی همان است و شاید حتی نتوانیم بگوییم بهبود یافته، بلکه بزرگ‌تر شده و امکانات بیشتری ارائه می‌کند. این بزرگ‌تر شدن حتی دامن‌گیر داستان بازی هم شده و دیگر تنها با یک شخصیت منفی کاریزماتیک جملات‌قصارگو طرف نیستیم. او حالا دو برادر و یک خواهر هم دارد و خانوادگی می‌توانند مجموعه‌ای چندجلدی از نقل‌قول‌های خود در مورد انسان و مرگ و زندگی منتشر کنند. جوزف سید ملقب به «پدر»، کسی که عکسش را در مرکز کاور بازی می‌بینید شخصیت مرموزی است که تا آخر‌های بازی خیلی آفتابی نمی‌شود. او غول آخر مرحله است و برادرها و خواهر او نیمچه غول‌های میانی. ایده‌ی یک گروهک مذهبی در شهری دور افتاده در مونتانا برای یک فارکرای عالی است. یک گروهک تندرو که همه‌جا را تحت کنترل دارد و ما مثل همیشه دسترسی آن‌ها را از شهر و مردمش کمتر و کمتر می‌کنیم.

cry

گیم پلی:

شاید اگر رویدادهای داستانی به طور کامل با گیم‌پلی بسیار مفرح بازی پیوند خورده بود، می‌توانستیم با یک خروجی بشدت تحسین‌برانگیز در دسته‌بندی بازیهای جهان‌بازِ مدرن مواجه شویم اما اغلب، این ماموریت‌های فرعی هستند که در جهان پویای بازی خودنمایی می‌کنند. ماموریت‌های داستانی و لحظاتی که بالاخره با آنتاگونیست‌های بازی مواجه می‌شویم، اغلب در پشت درهای بسته و خارج از چارچوب عظیم و دنیای پرزرق و برق Far Cry 5 روایت می‌شوند. زمانی که در حال انجام ماموریت‌های مختلف و تعامل با محیط هستید، ناگهان بازی شما را از دنیای خود بیرون کشیده و روی یک صندلی می‌نشاند تا ناخواسته هنرنمایی‌ شخصیت‌ها و شعارهایش را به شما تزریق کند. صداپیشگی مطلوب است، شخصیت‌پردازی مطلوب است، همه چیز آماده است برای روایتی پر از دیوانگی و تنش اما زمان‌بندی همه چیز را به هم می‌ریزد. در واقع Far Cry 5 هنگامی در اوج است که آزادی عمل حرف اول را می‌زند. اما وقتی به جای اینکه خودتان رویداد داستانی را انتخاب کنید، بازی بالاجبار پیشروی شما در ماموریت‌های دیگر را نیمه‌کاره گذاشته و حق انتخاب را از شما دریغ می‌کند، آنجاست که حس خواهید کرد، Far Cry 5 همیشه مفرح و دلپذیر نیست.

ا اطمینان می‌توانم بگویم که گیم‌پلی آزادانه‌تر و دنیای پر از شگفتیِ Far Cry 5 همان رویکردی است که این سری شدیدا به آن نیاز داشت. ساختار اصلی بازی بر روی سنگ بنای استوار نسخه‌های قبلی پیاده‌سازی شده است اما همان تجربه‌ی آشنا حالا به طریقی ارائه شده است که پتانسیل اصلی Far Cry را به رخ می‌کشد. بزرگترین دستاورد Far Cry 5، فضاسازی و اتمسفر کم‌نظیر آن است. دنیای بازی بلافاصله شما را قانع می‌کند که در شهری کوچک در ایالت مونتانای آمریکا هستید. حالا دیگر نقشه‌ی بازی یک ناکجا‌آبادِ عظیم و بی‌هویت نیست که برای گشت‌وگذار در آن به یک راهنمای چشمک‌زن بر روی صفحه‌ی نمایش نیاز داشته باشید. Hope County با جزئیات و تمرکزی فراوان خلق شده است و به حدی متنوع و قابل‌باور است که پس از چند ساعت بصورتی غریزی و با تکیه بر حافظه‌ی خود راه‌تان را پیدا خواهید کرد.

بیلبوردهایی عظیم در کنار جاده‌هایی طویل و خلوت ، خانه‌هایی با سقف شیروانی که هر کدام هویت منحصربفردی دارند، مزرعه‌هایی چشم‌نواز که پر از ابزار کشاورزی و حیوانات اهلی هستند، مردمی که با وجود درگیری با اعضای فرقه سعی می‌کنند خوشگذرانی خود را فراموش نکنند، علامت‌های پرزرق و برق نئونی که در شب می‌درخشند، حیواناتی که ممکن است کاملا اتفاقی در هنگام عبور از جاده زیر بگیرید و موسیقی زیبای Country که از خانه‌ها و اتومبیل‌ها به گوش می‌رسد. در Hope County زندگی جریان دارد؛ چیزی که در هر عنوان جهان‌بازی نمی‌توان پیدا کرد. کیفیت بصری فوق‌العاده‌ی بازی و همینطور اجرای بدون افت فریم و نورپردازی خیره‌کننده نیز به خلق این اتمسفر دلپذیر کمک کرده‌اند.

cvr